เมื่อศิลปะร่วมสมัย เป็นประวัติศาสตร์
นี่คือหนังสือที่รวบรวมผลงานการวิจารณ์ศิลปะเกือบทั้งชีวิตของ "ถนอม ชาภักดี" ผู้ที่สมาทานตัวเองอยู่ในเส้นทางอันเยือกเย็นที่เรียกว่า "นักวิจารณ์ศิลปะ" มาตลอดสามทศวรรษ แม้ "วัฒนธรรมการวิจารณ์" ในสังคมไทยแทบจะไม่มีพื้นที่ แต่ถนอมก็ยังคงแน่วแน่ที่จะสร้างสรรค์พื้นที่อันเป็นสาธารณะ ผ่านการวิจารณ์ศิลปะที่ร้อยเชื่อมศิลปะให้เป็นส่วนหนึ่งของสังคม การเมือง และวัฒนธรรม ศิลปะไม่ใช่อะไรที่หลุดลอยออกไปจากสังคมอย่างศิลปินผู้ทำตัวดุจนักบวชหลายต่อหลายท่านกล่าวอ้าง
บทความวิจารณ์ศิลปะของถนอมนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน แต่ในหนังสือเล่มนี้พยายามรวบรวมในกรอบ "การเคลื่อนไหวของวงการศิลปะไทยร่วมสมัย" ตลอดระยะเวลาเกือบ 30 ปีที่ผ่านมา เพื่อฉายภาพเชิง "ประวัติศาสตร์" ของวงการศิลปะร่วมสมัยของไทย เราจะเห็นความเคลื่อนไหวที่ดิบสด บ้าคลั่ง และห้ำหั่นกันของกลุ่มต่างๆ ในวงการศิลปะร่วมสมัยไทย เมื่อ 20-30 ปีที่แล้ว ก่อนที่แนวรบทางศิลปวัฒนธรรมจะเปลี่ยนแปลงมาดังปรากฏให้เห็นเช่นปัจจุบัน
สารบัญ
บทที่ 1 ศิลปะสงครามเย็น และสงครามโลกาภิวัฒน์ทศวรรษ 2520 - กลางทศวรรษ 2530- เกริ่นนำ วงการศิลปะในประเทศไทย พ.ศ.2528-2529- การแสดงศิลปะโอกาสทองยุคของยุวศิลปิน- งานแสดงศิลปะไทยร่วมสมัย การประยุกต์ศิลปะไทยให้เข้ายุคสมัยบทที่ 2 ความเคลื่อนไหวทางศิลปะยุคชุลมุน โลกาภิวัฒน์กับท้องถิ่น (ไม่นิยม) พ.ศ.2536-2540- เกริ่นนำ โลกาวิวัฒน์กับทศตวรรษศิลปะในประเทศไทย- หอศิลปะร่วมสมัยในประเทศไทย ความฝันจะเป็นจริงหรือความเพ้อฝัน- ช่องว่างระหว่างศิลปินกับผู้เสพศิลปะ หันหน้าคนละทางฯลฯบทที่ 3 ผลกระทบในสนามรบโลกาภิวัฒน์กับการรุกรับขยับขยายปริมณฑลของศิลปะ ปี พ.ส2541-2548- เกริ่นนำ เทศกาลและกิจกรรมทางศิลปะระหว่าง พ.ศ.2541-2548- มหกรรมศิลปกรรมแห่งเอเชีย งานแสดงศิลปะกลางแจ้งแข่งป้ายโฆษณา- อีกหนึ่งตัวตน กับการแสวงหาจุดร่วมในอัตลักษณ์ทางศิลปะฯลฯบทที่ 4 บทสำรวจและทบทวนหวนระลึกถึงความหลังเมื่อครั้งศิลปะเฟื่องฟู พ.ส.2549-2552- น้ำเน่าและเมฆตั้งเค้า วงการศิลปะช่วง 254-2552- ภาพรวมศิลปะร่วมสมัยในประเทศไทย 2548 ขาขึ้นหรือขาลง...เซ็ง ๆ และซ้ำซาก- ประติมากรรมกลางแจ้ง Amata Art Award ครั้งที่ 2ฯลฯ