ความรักย่อมมีเรื่องราวที่ต้องการเวลา เมื่อใครคนหนึ่งไม่สามารถก้าวเดินไปพร้อมๆกันได้เราคงจำเป็นที่จะต้องแยกจากกัน แต่ใครจะสามารถลบความทรงจำ ช่วงเวลาที่ดีเหล่านั้นที่เคยมีให้กันได้
การมีคนรัก คนที่คอยดูแล เอาใจใส่กับเราได้ตลอดเวลาเป็นเรื่องราวที่ดี
แต่การต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังนั้นยากลำบาก หากแต่การต้องลืม ต้องทำใจให้ได้ว่า ต้อง เลิกกันนั้นยากยิ่งกว่า สำหรับใครบางคน
หนังสือ บันทึกรัก (วันที่เราเลิกกัน) เป็นบทนำคุณสู่จุดเริ่มของการมีมุมคิดกับชีวิต ที่ใครหลายคน อาจทำใจไม่ได้ การทำใจเป็นเรื่องราวที่ยากต่อความรู้สึกของเรา การต้องเข้าใจเรื่องบางเรื่องที่เรา ไม่ยอมรับมัน หรือไม่คาดคิดว่าจะเป็น เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเรานั้นยากเสียจริง
การนั่งร้องไห้เพียงลำพัง โดยไม่สนใจว่า รอบข้างคุณดำเนินไปอย่างไรนั้น ถูกต้องแล้วหรือ การเลิกกัน ไม่ใช่การถูกทิ้ง หากแต่เป็นการเปิดโอกาสให้กับตัวคุณเอง ให้ได้พบกับสิ่งที่รอคอยอยู่บนหนทางอีกเส้น ที่รอคอยอยู่ต่างหาก
ลมหายใจคุณก็เป็นของคุณ หาใช่ของใครอื่น
หัวใจก็หัวใจของคุณ ใครจะเอาไปได้
ความทรงจำก็ของคุณ คุณเลือกเองที่จำเรื่องที่ดี หรือเรื่องที่ไม่ดีต่างหาก
ต่อให้ใจคุณไม่คิด อะไรก็ทำให้คุณ หวั่นไหวไม่ได้หรอก วันเวลาที่ผ่านพ้นไป จะรวดเร็วหรือช้าย่อมขึ้นอยู่กับคุณเอง หนังสือจะบอกกับคุณอย่างไรก็เป็นเพียงแค่ตัวอักษรเท่านั้น หากคุณไม่นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ก็แค่นั้นแหละ
การเสียเวลาที่ต้อง ทำใจ นั้นยากเย็นแล้ว
แต่การทำให้ฉุกคิดได้นั้นยากกว่า
หากคุณมองข้อดีได้ จิตใจของคุณจะเป็นทุกข์เพราะรักอีกหรอก จะเกิดความสุขที่ได้มอง การเลิกกัน เป็นเรื่องที่บวกกับตนเอง การเดินทางของหัวใจหากเหนื่อยนัก เราก็ต้องปล่อยให้ หัวใจ พักซะบ้าง
เชื่อไหมว่า เราหลับ อวัยวะทุกส่วนก็มีโอกาสที่ได้พัก แต่เราลืมไปไหมว่า มี หัวใจเพียงสิ่งเดียวที่ ไม่เคยพักบ้างเลย ให้โอกาสกับหัวใจบ้างเถอะ ถ้าคุณคิดว่า มันหนักเกินไป กับความรักที่คุณมี ความรักคือ ความสุขมิใช่หรือ